حضانت چیست؟
حضانت به معنای سرپرستی و مراقبت از طفل صغیری است که هنوز به سن بلوغ نرسیده است. حضانت فرزندان در یک دوره ی خاص، بر عهده مادر و در یک دوره دیگر بر عهده پدر واگذار می گردد.
قانون مدنی از عنوان حضانت با یک موضوع دو سویه نام برده است و آن را هم حق می داند و هم تکلیف. بنابراین هر کدام از والدین می توانند برای به دست آوردن آن تلاش کنند، چون حق است و هر کدام از والدین بر طبق قانون موظف به پذیرش آن هستند، چرا که یک تکلیف است.
قواعد کلی حضانت فرزند
در خصوص حضانت یک دسته قواعد کلی وجود دارد که بیش از هر چیز شرط زمان نامیده می شوند. در صورتی که هر کدام از والدین از شرایط مطلوب اجتماعی، اخلاقی، عاطفی و جسمانی برخوردار باشند، قواعد ذیل بر حضانت فرزندان آن ها حکم فرما خواهد بود.
حضانت فرزند ان تا سن هفت سالگی بر عهده مادر است. از سن هفت سالگی به بعد، حضانت فرزندان بر عهده پدر قرار می گیرد. حضانت پدر بر فرزندان دائمی نبوده و تا سن بلوغ کودکان ادامه دارد. سن بلوغ در دختران نه سال و در پسران، پانزده سال است. فرزندان پس از رسیدن به سن بلوغ خود تصمیم می گیرند که برای ادامه زندگی، پدر را انتخاب کنند و یا مادر را. فرزندان حق انتخاب شخصی به غیر از پدر و یا مادر خود را بر طبق اصول قانونی و شرعی برای ادامه زندگی دارند.
این قواعد، چهار چوب اصلی قوانین مربوط به حضانت را تشکیل می دهد با این حال، تعیین حق حضانت همواره به این راحتی نبوده و بسیاری از مسائل و مشکلات عاطفی، روانی، اخلاقی، اقتصادی و ... باعث می گردند تعیین حق حضانت به دشواری صورت پذیرد.